Οι κρίσεις πανικού ουσιαστικά είναι κρίσεις υπέρμετρου άγχους ή ανεξέλεγκτου φόβου ή φοβίας. Είναι ξεκάθαρα σκέψεις, δηλαδή νοητικές διαδικασίες που επαναλαμβάνονται ανεξέλεγκτα. Το άγχος αφορά γεγονότα που ΘΑ γίνουν. Το άγχος προέρχεται αρχικά από ανησυχία, φόβο ή προβλήματα, τα οποία διογκώνονται και μετατρέπονται σε άγχος.
Ο φόβος που οδηγεί σε κρίσεις πανικού, μπορεί να είναι μελλοντικός ή να βασίζεται σε παρελθοντικές φοβικές εμπειρίες.
Σε κάθε περίπτωση, πάρα πολλές φορές η ανησυχία ή ο φόβος για μια ενδεχόμενη κρίση πανικού, φτάνει και περισσεύει για να την δημιουργήσει, αφού ακριβώς αυτό σκεφτόμαστε μονίμως. Με αυτόν τον τρόπο, διατηρούμε τον εγκέφαλό μας σε μια μόνιμη κατάσταση επιφυλακής και κινδύνου για την ενδεχόμενη κρίση πανικού, και ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία, την δημιουργούμε και την βιώνουμε.
Εκτός από αυτό, έχω παρατηρήσει ότι πολλές κρίσεις πανικού, ακόμα και οι πρώτες που βίωσε κάποιος, δεν ήταν αποτέλεσμα ψυχολογικών θεμάτων αλλά οργανικών. Κακή διατροφή, μεγάλη κόπωση, οργανικά θέματα υγείας που δημιουργούν συγκεκριμένα συμπτώματα, προσδιορίζονται ως κρίση πανικού και ο έχων την κρίση πανικού λογικά συμπεραίνει και αποφασίζει ασυνείδητα ότι, και είναι κρίση πανικού και οφείλεται σε ψυχολογικούς λόγους. Και αυτοπεριορίζεται από τις όποιες θετικές ή αναγκαίες δραστηριότητες του, και το γεγονός αυτό δημιουργεί έναν πρόσθετο φαύλο ψυχολογικό κύκλο με ακόμα πιο έντονα και αρνητικά επακόλουθα.
Οι κρίσεις πανικού και διορθώνονται και εξαλείφονται. Όπως ασυνείδητα μάθαμε να τις έχουμε, έτσι μπορούμε να μάθουμε να μην τις έχουμε. Άλλωστε, ούτε με αυτές γεννηθήκαμε, ούτε και τις είχαμε από τότε που μας θυμόμαστε. Μέχρι κάποιο σημείο στη ζωή μας, οι κρίσεις πανικού ήταν άγνωστη έννοια. Και δυστυχώς το ξεχνάμε αυτό και θεωρούμε ότι από την στιγμή που ήρθαν θα είναι και μόνιμα μαζί μας ή ότι αν καταφέρουμε να απαλλαγούμε από αυτές θα είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο και χρονοβόρο.
Ούτε δύσκολο, ούτε χρονοβόρο είναι. Τα εργαλεία τα έχει ο καθένας για να τις αποβάλλει μια και καλή, απλά δεν ξέρει ότι τα έχει.
Και ο τρόπος υπάρχει ώστε να μάθει ο καθένας να χρησιμοποιεί τα εργαλεία που ήδη έχει.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να αναζητούμε αυτόν τον τρόπο, όποιος και αν είναι αυτός που μας ταιριάζει, ώστε να απαλλαγούμε οριστικά από τις κρίσεις πανικού, και όχι απλά να μάθουμε να ζούμε μαζί τους με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
