Ο Sir William Gerald Golding, Βρεττανός μυθιστοριογράφος και ποιητής, ο οποίος τιμήθηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας το 1983, είχε πει
“ Θεωρώ ότι είναι ανοησία εκ μέρους των γυναικών να προσποιούνται ότι είναι ίσες με τους άνδρες. Οι γυναίκες είναι ανώτερες από τους άνδρες και ήταν από πάντα ”
Θα ήθελα και εγώ με την σειρά μου να αναφερθώ σε αυτό το πλέον σημαντικό ζήτημα, της αιώνιας όπως φαίνεται διαμάχης και σύγκρουσης ανάμεσα στο θηλυκό και το αρσενικό, στην γυναίκα και τον άνδρα, η οποία έχει βάση στην υποτιθέμενη ανωτερότητα του αρσενικού – άνδρα.
Ξεκινάω δηλώνοντας ευθέως ότι η παραδοχή – κατεστημένο περί της ανωτερότητας του άνδρα είναι τραγικά εσφαλμένη. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε καθημερινά και μόνιμα. Οι σχέσεις ανδρών – γυναικών σε οποιοδήποτε επίπεδο, τουλάχιστον δυσλειτουργούν και φτάνουν μέχρι και σε τοξικό επίπεδο με ακραία αποτελέσματα πάρα πολλές φορές.
Δεν λαμβάνουμε υπ’όψιν καθόλου τα όποια εξειδικευμένα χαρακτηριστικά, ιδιότητες, ψυχολογικά θέματα υφίστανται για τον καθένα ξεχωριστά και επιτείνουν την επικοινωνιακή δυσλειτουργία και αρμονική συνύπαρξη. Διότι αυτή η διαρκής μάχη να διατηρείται ο άνδρας σε ανώτερη και κυριαρχική θέση υπάρχει από τον καιρό που ο άνθρωπος άρχισε να περπατάει στα δύο του πόδια και συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Και είναι μάχη διότι είναι ενάντια στην φύση, προκαλώντας ανισορροπία και δυσαρμονία.
Η γυναίκα ανέκαθεν ήταν ανώτερη σε όλα από τον άνδρα, εκτός της μυϊκής δύναμης, γεγονός στο οποίο και βασίστηκε ο άνδρας – αρσενικό από τα πρωτόγονα ακόμα χρόνια. Χρησιμοποιούσε την μυϊκή του δύναμη για να επιβληθεί ασκώντας σωματική βία. Αυτό δυστυχώς συμβαίνει συχνότατα και σήμερα, ενώ επιπροσθέτως έχει προστεθεί και η ψυχολογική βία, η λεκτική βία και κάθε άλλους εξειδικευμένη βία μπορεί να χρησιμοποιήσει ο άνδρας για να παραμένει σε θέση ισχύος.
Παρ’όλο που αρχικά φαίνεται ότι την αποκλειστική ευθύνη την έχει ο άνδρας και γενικότερα το πατριαρχικό σύστημα που εγκαθίδρυσαν χιλιάδες χρόνια τώρα, τελικά δεν ισχύει ολοκληρωτικά. Και οι γυναίκες έχουν την δική τους συν-ευθύνη.
Συν-ευθύνη με την έννοια ότι ποτέ δεν συνειδητοποίησαν την πραγματική τους δύναμη και ανωτερότητα. Προς αποφυγή οποιασδήποτε παρεξήγησης και παρερμηνείας, διαχωρίζω ρητά και ολοκληρωτικά τις πολλές δυστυχώς περιπτώσεις, της ωμής σωματικής βίας ψυχολογικά διαταραγμένων ή απλά κακόψυχων ανδρών εναντίον γυναικών σε οποιαδήποτε περίπτωση και κατάσταση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η συν-ευθύνη στην οποία αναφέρομαι δεν ισχύει, καθώς η συνειδητοποίηση της ανωτερότητας εκείνη την στιγμή δεν ωφελεί καθώς αυτό που προέχει είναι η επιβίωση, η ψυχολογική και πολλές φορές και η σωματική. Από εκεί και πέρα, αναγνωρίζοντας ότι ο φόβος κυριαρχεί και εμποδίζει την γυναίκα από το να προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια για τον τερματισμό της οποιασδήποτε κακοποίησης υφίσταται, οφείλουμε να δεχτούμε και το γεγονός ότι και τρόπος και τα μέσα και οι άνθρωποι να βοηθήσουν υπάρχουν, και το μόνο που απαιτείται είναι να παρθεί η απόφαση, όπως εκατομμύρια γυναίκες ανά τον κόσμο έχουν κάνει δίνοντας το παράδειγμα.
Τελειώνοντας με αυτήν την απαραίτητη παρένθεση – διευκρίνηση, η άσκηση οποιασδήποτε μορφής βίας είναι απολύτως κατακριτέα, καταδικαστέα και ποινικά κολάσιμη. Η βία δεν μπορεί να αποφέρει ποτέ καμία λύση σε οτιδήποτε, παρά μόνο χειροτέρευση.
Επανερχόμενος λοιπόν στην έννοια της συν – ευθύνης σε ότι αφορά την μη συνειδητοποίηση της δύναμης και της ανωτερότητας των γυναικών από τις ίδιες, θα ήθελα να εξειδικεύσω το γιατί είναι ανώτερες οι γυναίκες.
Στο επίπεδο της σκέψης και της νόησης. Ο γυναικείος εγκέφαλος αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα διαφορετικά από αυτόν του άνδρα. Πέρα από το κοινο τρόπο λειτουργίας του ανθρώπινου εγκεφάλου και στα δύο φύλα, ο γυναικείος εγκέφαλος έχει αυτήν την διαφορετικότητα εξαιτίας ενός πολύ συγκεκριμένου και ιδιαίτερου χαρακτηριστικού που έχουν οι γυναίκες και λείπει σχεδόν ολοκληρωτικά από τους άνδρες.
Και αυτό είναι η διαίσθηση. Ένα χαρακτηριστικό που εξοπλίζει τις γυναίκες με την ικανότητα και την δυνατότητα να αντιλαμβάνονται και να επεξεργάζονται πολύ περισσότερες πληροφορίες την κάθε δεδομένη στιγμή. Λόγω της διαίσθησης έχουν μία πιο σφαιρική εικόνα, βλέπουν απευθείας και με μεγάλη ακρίβεια την μεγάλη εικόνα. Και άλλες φορές η διαισθητικότητα τους λειτουργεί με ακόμα πιο άμεσο τρόπο όταν κάποιος άνθρωπος ή κατάσταση δεν είναι αυτό που δείχνει. Κάτι που απλά αισθάνονται μέσα τους και δεν μπορούν ακόμα να το προσδιορίσουν με λέξεις.
Όσο θετική είναι η διαίσθηση, άλλο τόσο όμως μπορεί να είναι εμπόδιο για την καθημερινότητα της γυναίκας. Η δυνατότητα της να λαμβάνει περισσότερη πληροφορία, εκφράζεται με τις γνωστές φράσεις “σκέφτομαι χίλια πράγματα το δευτερόλεπτο”, “δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι”. Αυτό προκαλεί μια διαρκή σύγχυση – μπέρδεμα, που δυσκολεύει την καθημερινότητα της και καταλήγει να είναι εξουθενωτική.
Στο σωματικό επίπεδο, η γυναίκα και πάλι είναι ανώτερη από τον άνδρα. Όχι στην μυϊκή δύναμη αλλά στην αντοχή του πόνου. Όλες γνωρίζετε τι σημαίνει αυτό και δεν χρειάζεται το αναλύσω.
Στο κοινωνικό επίπεδο είναι ο απόλυτος στυλοβάτης. Χωρίς την γυναίκα δεν νοείται και δεν μπορεί να υπάρξει η οικογένεια, που είναι ο θεμέλιος λίθος της οποιασδήποτε οργανωμένης κοινωνίας.
Και στο σύγχρονο επαγγελματικό επίπεδο, αποδεικνύεται ότι οι γυναίκες, όχι μόνο είναι ικανότατες να εργαστούν στο οτιδήποτε, είναι ικανότατες και στο να διοικούν και να κατέχουν θέσεις ευθύνης, κάνοντας το πολύ καλύτερα στο πλείστο των περιπτώσεων από τους ειδικούς θεωρητικά του είδους, τους άνδρες.
Η πρόσφατη, χρονικά, πλήρης χειραφέτηση της γυναίκας τουλάχιστον στον ανεπτυγμένο κόσμο, δημιούργησε νέα δεδομένα και διατάραξε την ηρεμία και παντοκυριαρχία των ανδρών σε ζητήματα και σχέσεις που θεωρούσαν δεδομένο ότι οι γυναίκες είναι αδύνατον να ανταπεξέλθουν ως “κατώτερα όντα”. Η αυτονόητη ικανότητα και δυνατότητα της γυναίκας να αυτονομηθεί, να εργαστεί, να διοικήσει και να είναι ανεξάρτητη οικονομικά, δημιούργησε και συνεχίζει να δημιουργεί προβλήματα στις προσωπικές σχέσεις ανδρών και γυναικών. Οι άνδρες πλέον κλονίζονται και νιώθουν αυξανόμενη ανασφάλεια καθώς οι γυναίκες ανεξαρτητοποιούνται οικονομικά και δεν έχουν την απόλυτη ανάγκη τους. Γεγονός που τους δίνει “λόγο” στην σχέση και στην οικογένεια, εφόσον όλα προσμετρώνται με το χρήμα. Νιώθουν υποδεέστεροι της γυναίκας όταν αυτή βγάζει περισσότερα χρήματα ή είναι πιο μορφωμένη. Και αρχίζουν τον ψυχολογικό πόλεμο (φτάνοντας πλέον και στην σωματική βία πάμπολλες φορές), υποβάθμισης και υποτίμησης της γυναίκας, ώστε να νιώσουν αυτοί καλύτερα, να νιώσουν δυνατοί, να νιώσουν ότι ακόμα ελέγχουν την γυναίκα, να νιώσουν ανώτεροι, να νιώσουν άνδρες. Όπως το έχουν μάθει και πρέπει πάση θυσία να είναι και με οποιοδήποτε κόστος με βάση τα πρότυπα της πατριαρχίας.
Ο άνδρας από την άλλη πέραν της μυϊκής δύναμης του, που είναι χρησιμότατη για να κουβαλάει, να χτίζει και να κάνει όλες τις απαραίτητες χειρωνακτικές εργασίες που η γυναίκα δεν μπορεί να κάνει τόσο αποτελεσματικά λόγω σωματοδομής και φυσιολογίας, το βασικό πλεονέκτημα που έχει και συνδυάζεται απόλυτα με την γυναίκα, είναι η πρακτική και απλοϊκή, ή και εντελώς πεζή αν θέλετε, αντίληψη που έχει για την πραγματικότητα και τις διάφορες καταστάσεις, και που σχεδόν πάντα εξοργίζει όλες τις γυναίκες. Κι’όμως είναι το ιδανικό αντίβαρο στην διασθητική ικανότητα της γυναίκας. Και όταν αυτά τα δύο συνδυαστούν σωστά, επιφέρουν εξαιρετική ισορροπία και αρμονία.
Ο άνδρας είναι γειωμένος, η γυναίκα είναι αέρινη – αιθέρια ύπαρξη.
Ο ρόλος του άνδρα είναι να γειώνει την γυναίκα με την πρακτικότητα του όταν εκείνη “χάνεται” και “μπερδεύεται” λόγω της αιθερικότητας της. Να της ηρεμεί το μυαλό και την σκέψη και να την καθησυχάζει. Να την προστατεύει παρέχοντας της συναισθηματική και ψυχολογική ασφάλεια, ώστε να μπορέσει η γυναίκα να εξελιχθεί ακόμα γρηγορότερα και μαζί με αυτήν και ο άνδρας, και συνολικά όλος ο κόσμος.
Σε πιο καθημερινό επίπεδο, ο άνδρας κατά βάση δεν μεγαλώνει πέρα από τα 10 έτη, όποια και αν είναι η τρέχουσα βιολογική του ηλικία. Παραμένει παιδί όσο και αν μεγαλώσει και το μόνο που διαφέρει είναι η ωριμότητα που αποκτάει, εφαρμόζει και διαχειρίζεται αυτό το παιδί. Σαν παιδί λοιπόν, έχει και την ανάλογη απλότητα για αυτά που του αρέσουν, που τον απορροφούν κ.λπ.
Θα το έχετε παρατηρήσει ότι κατά βάση στους άνδρες αρέσουν πολύ κάποια συγκεκριμένα πράγματα και όχι πολλά σε αριθμό. Τα αθλητικά, τα αυτοκίνητα, οι μηχανές, η ενασχόληση τους με το αγαπημένο τους χόμπι χωρίς διακοπές, δεν τους αρέσουν οι δουλειές του σπιτιού (έτσι έχουν μάθει από τις μαμάδες – πρότυπα τους είναι ο βασικός λόγος) επειδή είναι και τεμπέληδες στο συγκεκριμένο θέμα πολλές φορές, δεν αντέχουν την υπέρμετρη ομιλητικότητα των γυναικών (που είναι αποτέλεσμα της διαίσθησης τους και της εν γένει λειτουργίας του εγκεφάλου τους) και σχεδόν πάντα κολλάει ο εγκέφαλος τους όταν ακούνε τις φράσεις “δεν μιλάμε”, “πες κάτι να συζητήσουμε” και άλλες παρόμοιες. Και επίσης σε όλους αρέσει το φαγητό, ως κοιλιόδουλοι που είμαστε.
Για τους λόγους ανωτερότητας των γυναικών που προανέφερα και αποκλειστικά θα έλεγα λόγω της διαισθητικότητας τους από τα πρώτα χρόνια της οργάνωσης των ανθρώπων στις πρώτες κοινωνίες, ξεκίνησε και η καταπίεση των γυναικών και η υποβάθμιση του ρόλου τους. Γιατί οι άνδρες από τότε αντιλαμβάνονταν αυτήν την ιδιότητα και ανωτερότητα των γυναικών, οπότε και δημιούργησαν το πατριαρχικό μοντέλο το οποίο συνεχίζει να μας ταλαιπωρεί όλους ανεξαιρέτως μέχρι και σήμερα.
Ούτε ο άνδρας ούτε η γυναίκα είναι προορισμένοι να ζουν και να εξελλίσονται ξεχωριστά. Αυτό είναι ενάντια στην φύση τους ως απολύτως κοινωνικά όντα. Η συντροφικότητα είναι απαραίτητη και για τα δύο φύλα, και για προσωπικούς λόγους ψυχολογικής υγείας και για λόγους εξέλιξης. Είμαστε κοινωνικά όντα και χρειαζόμαστε την διάδραση με άλλους ανθρώπους γενικά και με το άλλο φύλο ειδικότερα και πιο στενά.
Θεωρώ ότι την στιγμή που η σύγχρονη γυναίκα θα συνειδητοποιήσει την δύναμη της και την ανωτερότητα της ταυτόχρονα με την απλοϊκότητα του άνδρα, θα εξισορροπηθεί και θα αναλάβει τον έλεγχο συνειδητά. Γιατί η γυναίκα πάντα είχε τον έλεγχο άσχετα αν δεν το συνειδητοποιούσε. Και δεν θα χρειάζεται ως μέσο επιβεβαίωσης της αξίας και της δύναμης της την οποιαδήποτε εργασία ή καριέρα. Εννοείται ότι οι γυναίκες και να εργαστούν μπορούν, και να διοικήσουν μπορούν (και πολύ καλύτερα από τους άνδρες) και πλήρως ανεξάρτητες μπορούν να είναι και οφείλουν να είναι. Όταν όλα αυτά τα κάνουν έχοντας προηγουμένως συνειδητοποιήσει την δύναμη τους και την σημαντικότητα τους, γίνονται σωστά και ισορροπημένα. Όταν γίνονται ως αντίδραση στο πατριαρχικό κατεστημένο για να αποδείξουν σε αυτό (και στις ίδιες) ότι έχουν αξία και δύναμη και να αυτοπροσδιοριστούν μέσα από αυτές τους τις ενέργειες, τότε απλά παραμένουν υποχείρια και πιόνια του συστήματος που πολεμούν χωρίς να το καταλαβαίνουν, και παράλληλα δημιουργούν και τροφοδοτούν μονίμως τον προσωπικό τους φαύλο ψυχολογικό κύκλο.
Η συν-ευθύνη της σύγχρονης γυναίκας έγκειται στο να συνειδητοποιήσει την ανωτερότητα της και ότι διαθέτει όλα τα μέσα ώστε να επαναφέρει την ισορροπία στο προσωπικό της και στο γενικότερο κοινωνικό επίπεδο.
Είτε το έχει συνηδητοποιήσει, είτε όχι, η γυναίκα ήταν, είναι και θα είναι ο ρυθμιστής των πάντων.
Αρχίστε να το συνειδητοποιείτε με γοργούς ρυθμούς για να αρχίσουμε επιτέλους να ζούμε όλοι σε έναν καλύτερο κόσμο.
