Όλοι γνωρίζουμε τι είναι οι μαθηματικές εξισώσεις και θυμόμαστε πόσο θα θέλαμε να μην υπάρχουν όταν πηγαίναμε σχολείο, άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο.
Τις θεωρούσαμε δύσκολες, αχρείαστες, περιττές.
Δεν είχαμε όμως την παραμικρή ιδέα για την ύπαρξη άλλων τριών εξισώσεων, όχι μαθηματικών αλλά ζωής, που θα συναντούσαμε όταν αφήναμε το σχολείο και θα μπαίναμε ενεργά στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Τρεις εξισώσεις πανεύκολες στην γραφή και πάρα πολύ “δύσκολες” στην επίλυση τους όπως αποδεικνύεται σχεδόν καθημερινά.
Τρεις εξισώσεις στις οποίες το Συναίσθημα καθορίζει σε ποιον Χρόνο ζούμε. Όχι ημερολογιακά όμως.
Κατάθλιψη = Παρελθόν
Η γνωστή σε όλους μας κατάθλιψη αποτελεί μία από τις σύγχρονες ψυχολογικές μάστιγες. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι πέφτουν στα δίχτυα της. Με ανυπολόγιστες συνέπειες πολλές φορές.
Αυτό που γνωρίζουμε όλοι μας είναι ότι η κατάθλιψη είναι ένα συναίσθημα, μία συναισθηματική γενικότερη κατάσταση, μία νόσος της ψυχής όπως έχει χαρακτηριστεί.
Πριν από αυτό όμως και για να δημιουργηθεί η αντίληψη και αίσθηση του συναισθήματος που ορίζουμε ως κατάθλιψη, προηγείται η σκέψη, η νοητική διαδικασία μέσω της οποίας ανακαλούμε είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, συγκεκριμένες εμπειρίες που είχαν θετικό ή αρνητικό αποτέλεσμα και επίδραση επάνω μας.
Θυμόμαστε παρελθοντικές εμπειρίες όπου είμασταν καλά, ευτυχισμένοι, χαρούμενοι, επειδή τότε είχαμε πράγματα που τώρα δεν έχουμε, επειδή είχαμε ανθρώπους που τώρα δεν είναι μαζί μας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ή εμμένουμε να σκεφτόμαστε πόσο δύσκολες καταστάσεις βιώσαμε στο παρελθόν, τι βάσανα περάσαμε, τι κακό μας έκαναν και ούτω καθεξής.
Πριν. Παλιά. Στο παρελθόν.
Και επικεντρώνοντας την σκέψη μας μόνιμα εκεί, φέρνουμε το παρελθόν στο παρόν. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, ξεχνάμε ότι υπάρχει παρόν και ζούμε στο παρελθόν. Χάνοντας το παρόν. Και το μέλλον. Και την ζωή μας την ίδια αργά και σταθερά.
Άγχος = Μέλλον
Το άγχος είναι η άλλη τεράστια μάστιγα της εποχής. Ότι και να ειπωθεί είναι περιττό για τα αποτελέσματα που έχει στην υγεία και την ζωή των ανθρώπων. Είναι γνωστά ήδη.
Με το άγχος κάνουμε την επιλογή ασυνείδητα ή υποσυνείδητα να ζούμε στο μέλλον, ξεχνώντας και πάλι το παρόν.
Άγχος για το πως θα καταφέρουμε αυτό, πως θα πληρώσουμε το άλλο, αν θα έχουμε δουλειά, τι θα κάνουν τα παιδιά μας και τόσα άλλα.
Θα. Στο μέλλον. Όχι τώρα. Ακόμα και αν το άγχος είναι για κάτι αυριανό, παραμένει στο μέλλον.
Επειδή όμως το άγχος και η ανησυχία έχουν γίνει μία μονιμότητα σε ότι αφορά τις υποχρεώσεις μας, τις σκέψεις μας, τα συναισθήματα μας, τους άλλους ανθρώπους, παραπλανούμαστε και νομίζουμε ότι έχουμε άγχος τώρα, την κάθε στιγμή του παρόντος.
Αν το παρατηρήσουμε όμως καλύτερα, το άγχος δεν είναι στο τώρα. Είναι στο μετά. Με αποτέλεσμα να μην λειτουργούμε καθαρά στο παρόν, στο τώρα, και να μην μπορούμε να βρούμε τις απαιτούμενες λύσεις και επιλογές, να μην μπορούμε να διαχειριστούμε το “βουνό” των προβλημάτων που μας αγχώνουν.
Γαλήνη = Παρόν
Η πολυπόθητη και άπιαστη για τους περισσότερους γαλήνη. Ή ψυχική ηρεμία. Που επιτυγχάνεται όταν ζούμε στο παρόν, στο τώρα. Όχι να νομίζουμε και να λέμε ότι ζούμε στο παρόν. Πραγματικά να ζούμε στο τώρα.
Με την συνειδητοποίηση ότι υπάρχει μόνο το τώρα, το παρόν.
Ζούμε σε ένα συνεχές παρόν. Όλες οι εμπειρίες που βιώσαμε στο παρελθόν, όταν τις βιώσαμε τις βιώσαμε στο τώρα, στο τότε τώρα. Όλες οι επιλογές που κάναμε, όλες οι αποφάσεις που πήραμε, έγιναν στο τώρα του παρελθόντος μας.
Όλα αυτά που θέλουμε να επιτύχουμε, να είμαστε, να αποφύγουμε, όλα αυτά που φοβόμαστε και ανησυχούμε αν θα γίνουν, την στιγμή που θα εκπληρωθούν ή όχι, θα είναι το τώρα του μέλλοντος μας.
Το αν θα συμβούν όμως ή όχι τα θετικά που θέλουμε και αν θα αποφύγουμε ή όχι τα αρνητικά που μας φοβίζουν και μας ανησυχούν, εξαρτάται από τον τρόπο που θα λειτουργήσουμε και θα σκεφτούμε στο τώρα.
Στο κάθε τώρα. Κάθε στιγμή.
