Αυτός ο βάτραχος είμαι εγώ. Αυτός ο βάτραχος είσαι εσύ. Αυτός ο βάτραχος είναι ο κάθε ένας από εμάς. Είτε το γνωρίζει είτε όχι.
Όπως λέει και η γνωστή ιστορία, αν πετάξουμε ένα βάτραχο σε μια κατσαρόλα που βράζει ήδη, ο βάτραχος θα εκτιναχθεί έξω από την κατσαρόλα λόγω του καυτού νερού. Αν όμως βάλουμε τον βάτραχο στην κατσαρόλα με το νερό σε κανονική θερμοκρασία και μετά σταδιακά την ανεβάζουμε, ο βάτραχος προσαρμόζεται μέχρι του σημείου να βράσει μέχρι θανάτου χωρίς να αντιδράσει ποτέ.
Αυτό μας συμβαίνει τόσο στην εξωτερική καθημερινή μας πραγματικότητα όσο και στην εσωτερική συναισθηματική – ψυχολογική μας κατάσταση.
Από τότε που άρχισε η οικονομική κρίση, οι μειώσεις στις οικονομικές μας απολαβές δεν ήταν απότομες και μεγάλες, γιατί θα αντιδρούσαμε μαζικά. Αντίθετα ήταν μικρές, τόσο όσο να μην αντιδρούμε και να προσαρμοζόμαστε. Και σε εύρος χρόνου, τώρα να βράζουμε ήδη, και πάλι να μην το καταλαβαίνουμε γιατί το έχουμε συνηθίσει.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα ψυχολογικά θέματα που έχουμε. Ποτέ δεν τα συνειδητοποιούμε μόλις δημιουργούνται γιατί η “θερμοκρασία” τους είναι ακόμα ανεκτότατη. Δεν δίνουμε σημασία και συνεχίζουμε να το σκεφτόμαστε ή απλά να μας απασχολεί το θέμα. Και όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο πολύ το σκεφτόμαστε και τόσο πιο πολύ αρχίζει πλέον να μας επηρεάζει αρνητικά. Και πάλι όμως αυτό γίνεται σταδιακά και το συνηθίζουμε μέχρι που φτάνουμε σε θερμοκρασία συναισθηματικού και ψυχολογικού βρασμού για να το καταλάβουμε τις περισσότερες φορές μέσω των ψυχοσωματικών θεμάτων υγείας που εμφανίζονται.
Και τότε αποφασίζουμε να “πεταχτούμε” από την κατσαρόλα και να πάμε στον ψυχίατρο, που είναι κατά κόρον η πρώτη επιλογή.
Πριν φτάσουμε όμως στον ψυχίατρο, είναι σαφώς προτιμότερο να βάλουμε στόχο να καταλαβαίνουμε πόσο μας ανεβάζουμε εμείς την θερμοκρασία και πριν φτάσουμε να “βράζουμε” να κάνουμε το αυτονόητο που είναι να αναζητήσουμε την συνδρομή ενός ειδικού σε αυτά τα θέματα πριν καταλήξουμε στα ψυχοφάρμακα.
