Θα πρότεινα να δεις την κατάθλιψη με έναν διαφορετικό τρόπο και ενδεχομένως να την επαναπροσδιορίσεις ως κάτι άλλο σαφώς πιο θετικό.
Αναφέρεις ότι τόσον καιρό τώρα δεν κάνεις τίποτα και είσαι ουσιαστικά στον καναπέ ή στο κρεββάτι.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πόση δύναμη χρειάζεται για να βρίσκεσαι σε μια τέτοια κατάσταση ακινησίας, σωματικής και νοητικής?
Πόση επιμονή, έστω και ασυνείδητη, απαιτείται?
Αν αφαιρέσουμε την υποκειμενική αντίληψη που έχει ο καθένας για την κατάθλιψη του και πόσο ανήμπορος έχει καταντήσει, θα διαπιστώσουμε από αντικειμενικής πλευράς ότι χρειάζεται τρομερή δύναμη για να αντέξει κάποιος μια τόσο ψυχοφθόρα κατάσταση.
Οπότε, αν είσαι τόσο δυνατός για να έχεις και να αντέχεις την κατάθλιψη και το τίποτα, σίγουρα έχεις και την δύναμη να έχεις το αντίθετο και να κάνεις ότι θέλεις.
Εσύ αποφασίζεις κάθε στιγμή πως θα διαθέσεις την δύναμή σου, όσο και αν φαίνεται το ακριβώς αντίθετο πολλές φορές.
