Μία από τις συχνότερες λέξεις στο καθημερινό μας λεξιλόγιο είναι η λέξη “Δύσκολο”.
Ετυμολογικά προέρχεται από το
Δυς + Κόλον.
Το Δυς είναι πρόθημα, το οποίο χρησιμοποιείται ως συνθετικό λέξεων που δηλώνουν κάτι κακό, άσχημο, ατυχές ή που γίνεται με κόπο.
Το Κόλον είναι το τελικό τμήμα του παχέος εντέρου και η λέξη αυτή καθ’αυτή είναι άγνωστης ετυμολογίας, γεγονός που καθιστά αδύνατο να βρεθεί η ετυμολογική προέλευση της λέξης “Δύσκολο”.
Το σημαντικό είναι όμως η σημασιολογική έννοια που έχει καταλήξει να έχει η λέξη αυτή, και τι σημαίνει ανάλογα με αυτό που περιγράφει όταν την χρησιμοποιούμε.
Η λέξη “Δύσκολο” λοιπόν χρησιμοποιείται για να δηλώσει κάτι
- που δεν αντιμετωπίζεται εύκολα
- που απαιτεί ιδιαίτερη “προσπάθεια”, δεξιότητες ή μόχθο για την επίτευξή του
- που δεν γίνεται εύκολα κατανοητό
- που δεν έχει κάποιο πλεονέκτημα αλλά δημιουργεί πρόσθετα εμπόδια και δυσχέρειες
- που δεν είναι κατάλληλο, που είναι απρόσφορο για κάποιον / κάτι
- που είναι γεμάτο προβλήματα και δυσχέρειες
- που δεν μπορεί να θεραπευθεί εύκολα
- που έχει σχέση με προβληματικές ενέργειες ή καταστάσεις
- που προξενεί προβλήματα, που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς εύκολα
- που δεν μπορεί εύκολα να προκαλέσει ικανοποίηση
Είναι φανερό λοιπόν ότι η συγκεκριμένη λέξη παρ’ότι μπορεί να φαίνεται αθώα, είναι από τις πλέον αρνητικά φορτισμένες καθώς συνδέεται με τον χαρακτηρισμό πολλών και διαφόρων καταστάσεων που βιώνουμε.
Εκτός από αυτό, χαρακτηρίζοντας το οτιδήποτε ως “Δύσκολο”, βάζουμε αυτόματα ένα τεράστιο εμπόδιο σε ότι αφορά την επίτευξη του. Προγραμματιζόμαστε εκ των προτέρων λέγοντας και μόνο την λέξη, ώστε οι ενέργειες μας να είναι λιγότερο αποτελεσματικές και να διαρκέσουν περισσότερο.
Είναι σαν να δίνουμε εντολή στον εγκέφαλο μας να περιορίσει την ικανότητα εισροής και αφομοίωσης πληροφοριών με αποτέλεσμα η όποια διαδικασία εκμάθησης ή και διαφυγής από μία αρνητική κατάσταση να γίνεται ακόμα περισσότερο χρονοβόρα και ενεργοβόρα.
Το δυκολότερο που μπορεί να μάθει ένα ανθρώπινο ον στην ζωή του είναι να μάθει να περπατάει.
Απαιτεί τον συγχρονισμό εκατοντάδων διαφορετικών μυών.
Και όταν το μαθαίνουμε, από την στιγμή που θα σηκωθούμε στα δύο μας πόδια και μάθουμε να ισορροπούμε, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μαθαίνουμε να περπατάμε και πολύ σύντομα μπορούμε να τρέχουμε.
Ευτυχώς που κατά την νεαρότατη ηλικία που μαθαίνουμε να περπατάμε δεν έχουμε μάθει ακόμα την έννοια του “Δύσκολου”, διότι αν το σκεφτόμασταν και καταλαβαίναμε πόσο “Δύσκολο” είναι, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα οι περισσότεροι από εμάς να περπατούσαμε ακόμα στα τέσσερα όπως στην αρχή της βρεφικής μας ηλικίας.
Παίρνοντας ως παράδειγμα τους ίδιους μας τους εαυτούς κατά την ηλικία που μάθαμε να περπατάμε όπου είχαμε πλήρη άγνοια των εννοιών του “Δύσκολου” όπως και άλλων αρνητικών εννοιών που μάθαμε μεγαλώνοντας, μπορούμε να εφαρμόσουμε μία αντίστοιχη και ευεργετική στρατηγική τώρα στην ενήλικη ζωή μας.
Δεν γίνεται φυσικά να ξεχάσουμε αυτά που μάθαμε και βιώσαμε, μπορούμε σίγουρα όμως να τα επαναπροσδιορίσουμε και με αυτόν τον τρόπο να επαναπρογραμματίσουμε τον εγκέφαλο μας.
Το ζητούμενο λοιπόν σε αυτήν την περίπτωση είναι να αντικαταστήσουμε την λέξη “Δύσκολο” με την αντίθετη της, την λέξη “Εύκολο”.
Ο εξ’αρχής χαρακτηρισμός ως εύκολο δίνει εντολή στον εγκέφαλο να ανακαλέσει μία εμπειρία κατά την οποία μάθαμε, κάναμε ή βιώσαμε κάτι εύκολα και ευχάριστα. Και όπως έχει αναφερθεί, ο εγκέφαλος ανακαλεί μία τέτοια εμπειρία για να καταλάβει την λέξη που χρησιμοποιήσαμε, την λέξη εύκολο.
Η ανάκληση της εμπειρίας θα έχει ως αποτέλεσμα να βιώσουμε εκ νέου την άνεση με την οποία πετύχαμε τον τότε στόχο μας και παράλληλα και όλα τα θετικά συναισθήματα της ευφορίας που αισθανθήκαμε όταν ολοκληρώσαμε τις ενέργειες μας.
Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν ξεκινάμε προδιαθέτοντας τους εαυτούς μας θετικά, διευκολύνοντας πλήρως τόσο την ικανότητα εισροής και αφομοίωσης πληροφοριών όσο και την ενεργητική ανάληψη δράσης.
Η αντικατάσταση και χρήση του “Εύκολου” αντί του “Δύσκολου” επιβάλλεται να γίνεται πάντα με την τήρηση των κανόνων της κοινής λογικής και του αντικειμενικά εφικτού.
Το να πει κάποιος για παράδειγμα, ότι
“Είναι εύκολο να γίνω αστροναύτης” αντί αυτού που μέχρι πρότεινος έλεγε ότι
“Είναι δύσκολο να γίνω αστροναύτης“
σχεδόν στο 100% των περιπτώσεων δεν θα έχει απολύτως κανένα αποτέλεσμα, διότι εξ’αρχής δεν τίθεται θέμα δυσκολίας αλλά του αντικειμενικά μη εφικτού που στερείται και κοινής λογικής, εκτός και αν το συγκεκριμένο άτομο πληροί της σωματικές, ηλικιακές και όποιες άλλες απαιτήσεις χρειάζονται για να γίνει αστροναύτης.
Χρησιμοποίησα εσκεμμένα το ακραίο αυτό παράδειγμα για να γίνει ακόμα πιο κατανοητή η αντικατάσταση, ώστε να αποφευχθεί η μετάβαση στο αντίθετο άκρο.
Εφόσον τηρούμε τον κανόνα της κοινής λογικής και του αντικειμενικά εφικτού, είναι προς το απόλυτο συμφέρον μας να ξεχάσουμε την λέξη “Δύσκολο” και να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε την λέξη “Εύκολο”, η οποία είναι δεδομένο ότι θα μας φέρει σε πολύ πλεονεκτικότερη θέση σε οτιδήποτε θέλουμε να επιτύχουμε.
